Τελικά δεν είναι μόνο  Αλέξης με το τρενάκι του. Το  rebranding πάνε να εκμεταλλευτούν κι άλλοι. Όσοι βαρέθηκαν να είναι άνεργοι.

Μόνο έτσι εξηγείται  ότι οι υπουργοί οικονομικών του πρώτου μνημονίου Γ. Παπαπακωνσταντίνου και Φιλ. Σαχινίδης, με αφορμή την τεκμηριωμένη αλλά και άψογη κριτική του καθηγητή και πρώην υπουργού Ν. Χριστοδουλάκη, ζητάνε ξαφνικά και τα ρέστα με δηλώσεις τους.

Κι όμως και οι δύο είχαν ενημερωθεί τότε και  για άλλο δρόμο στην οικονομία.

Ο πρώτος ήταν αποδέκτης τον Δεκέμβριο του 2009, και πρότασης (non paper κορυφαίου Έλληνα τραπεζίτη) για ανταλλαγή ομολόγων του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων, ύψους 50 δισ. Ευρώ, με μετοχές εταιρειών του δημοσίου, όπως η ΔΕΗ και οι Οργανισμοί Λιμένος Πειραιώς και Θεσσαλονίκης.

Μία τέτοια εξέλιξη, (σύμφωνα με την πρόταση) θα μείωνε το χρέος της χώρας από το 124% του ΑΕΠ στο 95% κάτι που θα απέτρεπε την ένταξη της χώρας σε προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, δηλαδή σε Μνημόνια.

Ο Παπακωνσταντίνου την απέρριψε ,κάνοντας και αρνητική εισήγηση στην κυβέρνηση. Προφανώς είχε τους λόγους του. Και κάπως έτσι έκλεισε γι αυτόν ο  πολιτικός κύκλος με το στικάκι της λίστας Λαγκάρντ και το Ειδικό Δικαστήριο.

Ο δεύτερος  ακόμη δεν έχει εξηγήσει την ανταλλαγή email με το ΔΝΤ επί ημερών Στρος Καν για την άμεση αναδιάρθρωση του χρέους, που αναφέρονται στο βιβλίο του καθηγητή και πρώην υπουργού Π Ρουμελιώτη. Ο Σαχινίδης είχε άλλη.. αντίληψη!...

Όπως σημειώνεται όμως στο βιβλίο του πρώην διευθυντή του ΔΝΤ, αν η αναδιάρθρωση του χρέους είχε γίνει το 2010 τότε με κούρεμα 30% θα είχαν διαγραφεί 81 από τα 190,7 δισ. που χρωστούσαμε και το χρέος θα έπεφτε στο 80% του τότε ΑΕΠ. Αντίθετα ελήφθησαν σκληρά μέτρα που οδήγησαν σε εντεινόμενη ύφεση, με μείωση του ΑΕΠ και εκτόξευση του χρέους

Η πολύμηνη καθυστέρηση όμως που σημειώθηκε, όπως φαίνεται, ΔΕΝ πήγε άσχημα  για κάποιες ευρωπαϊκές Τράπεζες.