Μέσα της δεκαετίας του 2000, βραδάκι στη Τσαγκαράδα. Είμαστε καλεσμένοι σε εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον κορυφαίο Γιώργο Πηλιχό, στο σπίτι που έζησε μετά την συνταξιοδότηση του από τα ΝΕΑ.

Προηγήθηκε κονσέρτο για πιάνο και αποσπάσματα από κλασικά μοτίβα στο σαλόνι του σπιτιού. Μετά περάσαμε στον κήπο.. Κόσμος πολύς. Δύσκολα να βρεις θέση. Ευτυχώς  είχαν κρατήσει δύο καρέκλες για την Αντιγόνη κι εμένα ο Κώστας με την Μίνα. Μαζί μας ό Φίλιππος  με την Ελένη και γύρω μας γνωστοί και φίλοι.

Και ξαφνικά δίπλα μας μια φωνή που μίλαγε στις καρδιές μας… Με διάθεση για κουβέντα, που τελικά έγινε πολιτική… Μακριά από το τραγούδι που έλεγε.

Εκεί ακριβώς εμείς είπαμε καληνύχτα ,με την ευγενική οικοδέσποινα να απορεί ακόμη και την επομένη στο τηλέφωνο αλλά τελικά έδειξε να καταλαβαίνει…  

Τι να κάνουμε. Είχα μείνει στο «Φορτηγό»…

ΥΓ: Αργότερα ήρθε για κάποιους ο Κυριάκος….Για να το πιάσει από ‘κεί που το άφησε ο πατέρας του το ΄89.